วังต้ายวน

                                                               วังต้ายวน

 วังต้ายวน ชาวจีนผู้ซึ่งเคยเดินทางมายยังดินแดนต่าง ๆ ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ได้แต่งหนังสือชื่อ “บันทึกย่อเผ่าชาวเกาะ” บรรยายถึงสิ่งต่าง ๆ ที่เขาได้พบเห็นในระหว่างการเดินทาง ในหัวข้อที่บรรยายถึง “เสียน” ได้กล่าวไว้ตอนหนึ่งว่า
“เมื่อรัชกาลจื้อเจิ้ง ปีฉลู (ตรงกับปี พ.ศ.1892) เดือน 5 ฤดูร้อน เสียนยอมจำนนต่อหลอหู”
            จากข้อความข้างต้นตีความได้ว่า เสียนยอมจำนนแล้วผนวกเข้ากับหลอหู (ละโว้) ในปี พ.ศ. 1892 ซึ่งเป็นเวลาก่อนการสถาปนาอาณาจักรอยุธยา 1 ปี (พ.ศ. 1893) แต่ก่อนเวลาที่สุโขทัยตกเป็นประเทศราชของอยุธยาถึง 29 ปี (พ.ศ.1921) ปัจจุบันมีความเชื่อกันว่า อาณาจักรอยุธยาเกิดจากการรวมตัวของกลุ่มเมืองสุพรรณภูมิกับเมืองบริวาร และกลุ่มเมืองละโว้กับเมืองบริวาร
สุพรรณภูมิและละโว้มีความสัมพันธ์ฉันเครือญาติจากการแต่งงาน ด้วยเหตุนี้การตีความคำว่า เสียน หมายถึง  "อาณาจักรสุโขทัย"จึงดูเหมือนว่าจะขัดแย้งกับหลักฐานที่ปรากฏในหนังสือของวังต้ายวน
            นอกจากนั้น เขายังได้พรรณานาถึงพลเมืองของเสียนไว้ดังนี้ “พลเมืองเป็นโจรสลัดกันมาก เมื่อใดก็ตามที่มีเหตุการณ์วุ่นวายขึ้นในเมืองอื่น พวกนี้จะลงเรือหลายร้อยลำที่บรรทุกสาคูจนเพียบแปร้ (ใช้เป็นเสบียงอาหาร) และเข้าโจมตีอย่างกล้าหาญ จนได้ทุกสิ่งที่ต้องการ”
            คุณสมบัติของพลเมืองเสียนที่วังต้ายวนกล่าวว่ามีความรู้ความชำนาญทางทะเลนั้นไม่น่าจะเป็นพวกคนไทยจากสุโขทัย ซึ่งเป็นชาวดอนอยู่ลึกเข้าไปในผืนแผ่นดิน แต่น่าจะเป็นพวกคนไทยจากสุพรรณภูมิซึ่งอยู่ใกล้ทะเลมากกว่า